El Grecos Tod
Als El Greco starb
gab es weder Stuhl noch Bett in seinem Haus
Nur Schulden und ein Hauch von Licht und Schatten
Farbenspiele zeigten ihm den Traum.
Gesichter heiliger Reinheit
Malte er bis zum letzten Atemzug
Holte sie ans Licht der Freiheit.
Das Feuer des Scheiterhaufens loderte ihm
Festlich im Namen des Herren
Für ihn dem Exilanten aus Kreta
Dem Inquisitor ausgelieferrt.
Vor seinem Tode malte ohne Auftrag
Toledo als Troja in Rauch und Flammen
Ein Pferdchen rosig wie Menschenfleisch
Schreitet zum Hügel, der Stadtmauer entlang.
Gigantische Schlangen erdrücken den Laokoon
Und seine Kinder wälzen sich hilflos
Auf nasser Erde.
Engel und biblische Rettung hätte er malen sollen
El Greco, nach Auftrag - er besann sich
des Schicksals der Trojaner.
Nichts blieb ihm. Alles gehörte den Bischöfen, Kardinälen
Den Rittern, Richtern, Prinzen und Pfaffen.
Allein dem eigenen Mythos sicher starb er
Der Heimat fern in Toledo
Im leeren Haus.
Nachdichtet
von Ludowika Huber
Ο θάνατος του Ελ Γκρέκο
Όταν πέθανε ο Ελ Γκρέκο
Τον είχαν κιόλας τα χρέη αποτελειώσει
Στο σπίτι του δεν είχε ούτε κρεβάτι ούτε σκαμνί.
Μοναδική του συντροφιά η ψυχή τού φωτός και της σκιάς
Κινήσεις χρωμάτων που ανοίγουν δρόμο στο όνειρο
Η αγιοσύνη στα πρόσωπα τα καθαρά.
Αυτά ζωγράφιζε μέχρι και την τελευταία μέρα
Τα έβγαζε από την κόλαση
Να αναπνεύσουν φως ελευθερίας.
Γύρω του ο θάνατος εν ονόματι Κυρίου
Πανηγύρι στις φωτιές είχε στημένο.
Οι ιεροεξεταστές τον είχαν στο χέρι τους.
Τον εμιγκρέ από την Κρήτη.
Που πρίν πεθάνει ζωγράφισε χωρίς παραγγελιά
Το Τολέδο φλεγόμενη Τροία. Ένα μικρό άλογο να λάμπει
Σαν σάρκα ανθρώπινη ήταν ο Δούρειος Ίππος κι ανηφόριζε
Να μπεί στην πόλη. Τα φίδια σε πρώτο πλάνο
Είχαν κιόλας τυλίξει τον Λαοκώοντα που κυλιόταν στο χώμα.
Στα στερνά του γύρισε πίσω στο Τρωϊκό Πόλεμο.
Aν συνέχιζε να στήνει αγγελούδια και σκηνές βιβλικές
Τίποτα δικό του δεν θα έμεινε. Τα πάντα ανήκαν στους επισκόπους
Καρδιναλίους, ιππότες, δικαστές, πρίγκηπες, παπάδες.
Έμεινε με τα χρέη του μόνος
Με την μυθολογία που θα ακολουθούσε.
Έτσι πέθανε ο εμιγκρές μακρυά από τη πατρίδα
Σε μια γωνιά στο αδειασμένο σπίτι. Στο Τολέδο.