Τίποτα δεν κρύβω μέσα μου.
Καμία θάλασσα, κανένα κύμα, ούτε πέλαγος.
Κάποτε ο ωκεανός με χάϊδεψε
Και στον γιαλό με ακούμπησε να περιμένω.
Να θαυμάζω τα πλεούμενα που φεύγουν
Για τις μεγάλες εκστρατείες, τις εξερευνήσεις.
Να θαυμάζω και να μετράω
Καθώς γλιστράνε στα κύματα και προχωράνε.
Κομμάτι έρωτα θυμίζουν. Και προχωράνε.
Πόσο κράτησε αυτός ο χρόνος!
Ολόκληρη μυθολογία στήθηκε
Γύρω από το κενό μου στήθος.
Ονόματα και πεφτάστερα του Αυγούστου
Γλυκός ιδρώτας τα όνειρα και τα φιλιά.
Πατριώτες με μεγάφωνα προσπάθησαν
Να με πολιορκήσουν. Αλλά δεν κρύβω καμιά θάλασσα
Κανένα κύμα κι ούτε το πέλαγος μέσα μου.
Μακρυά τώρα πέτρα γίνεται η ψυχή -
Η λογική ο μέγας πορθητής δείχνει το δρόμο.
Τόση ανησυχία για το τίποτα.
Λόγος κι αινίγματα γύρω από το κενό στήθος – σταθείτε!
Μέσα μου δεν έχω χώρο για φωνακλάδες πατριωτιζόμενους.
Μόναχο, 6 Ιουνίου 2013
Κώστας Γιαννακάκος